Referentie
Laura de Vaan
In mijn ‘sport’omgeving merk ik dat wisselend tegen sportpsychologie wordt aangekeken. De één vindt het onzin, de ander zweert erbij. Ikzelf ben van mening dat het positief kan bijdragen aan het leveren van topprestaties in de sport, ook als er geen sprake is van mentale druk op het moment dat een topprestatie geleverdmoet worden.Jaren geleden realiseerde ik mij dat ik bepaalde situaties niet kon vermijden. Deze situaties hadden invloed op hoe ik mij voelde. Het plezier dat ik aan de sport beleefde, werd erdoor beïnvloed, en daarmee (indirect) ook mijn presteren. Aan de betreffende situaties kon ik niets veranderen, ik zou echter wel invloed kunnen hebben op hoe ik erop reageerde. Dat was/is een proces dat niet vanzelf ging. De sportpsycholoog heeft mij geholpen inzicht te krijgen in mijn eigen reacties en hoe ik deze kan beïnvloeden. Door dit inzicht kan ik beter relativeren en met ‘vervelende’ situaties omgaan. Nog steeds gaat dit niet vanzelf, en nog steeds doen zich situaties voor die ik niet prettig vind. Toch lukt het me steeds vaker hier beter dan voorheen mee om te gaan. Als er zich een situatie voordoet waarin dat niet lukt, is dit een punt waaraan nog gewerkt kan worden.
Waar ik eerst iemand nodig had om mij te laten zien dat je ook anders tegen dingen kan aankijken en ik ze daarna beter kon relativeren, kan ik dit nu steeds vaker zelf. Zoals gezegd, is dit een voortgaand proces. Ik durf te zeggen dat ik met de hulp van de sportpsycholoog een evenwichtiger topsporter ben geworden. Ook uitdagende situaties ga ik veel minder uit de weg. Ik kan het steeds vaker zien als leermomenten. Met enige regelmaat durf ik nu te zeggen dat ik trots ben op hoe ik met een situatie ben omgegaan. Ik laat me minder van de wijs brengen en beleef hierdoor nog meer plezier aan het sporten.
De wereld om mij heen kan ik niet veranderen, wel hoe ik ermee omga!
