Referentie

---

Anouk Hoogendijk

In 2009 hebben wij met de oranjeleeuwinnen een EK gespeeld en succes gehad. We wonnen brons. Het was voor het eerst dat we ons gekwalificeerd hadden voor een eindtoernooi. We wisten niet zo goed wat ons te wachten stond. Toen we de kwartfinale tegen Frankrijk speelden, keken er 1,1 miljoen mensen. Dat was heel veel! Ik scoorde de winnende penalty en kwam daardoor veel in beeld. Toen ik na de verloren halve finale thuiskwam, wist ik niet wat me overkwam. Iedereen wilde iets van me. Mensen die me (nauwelijks) kenden kwamen langs en wilden me feliciteren. Tv-programma's vroegen of ik langskwam, tijdschriften wilden interviews. We hadden het vrouwenvoetbal echt op de kaart gezet met onze prestatie en dat was geweldig! Maar ik had geen rust meer. Ik kan mensen moeilijk teleurstellen of nee zeggen. Ook had opeens iedereen een mening over mij. Positief of negatief, maar het was overal terug te vinden. Daar werd ik niet heel gelukkig van. Daarnaast merkte ik dat mijn voetbalprestaties alleen maar achteruit gingen.

De eerste stap voor mij was toen alle interviews en andere randzaken afzeggen via mijn nieuwe management.
Stap 2 was een sportpsycholoog zoeken. Ik wilde naar een sportpsycholoog om meerdere redenen:
- dit toernooi was ik niet goed voorbereid op wat dit mentaal met mij kon doen. Dit zou mij geen 2e keer overkomen. Een volgend toernooi zou ik zorgen dat ik op van alles voorbereid was.
- Ik ben een perfectionist en vrij streng voor mezelf. Ik wilde leren om wat milder/aardiger voor mezelf te zijn en meer te genieten van mijn sport.
- Topsport is geweldig, maar het is ook een hard wereld. Je moet soms veel incasseren. In een teamsport moet je je vaak ondergeschikt maken aan een team. Sommige dingen stoorden mij en het leek me heerlijk om daar met iemand over te kunnen praten. Het liefst met iemand die daarbuiten stond, maar toch ook weer verstand van die wereld heeft.

Ik had een bepaald beeld van de sportpsycholoog waar ik naartoe wilde. Het moest iemand zijn waar ik een klik mee had, die ik kon vertrouwen, die me goed advies kon geven en die verstand had van de sportwereld. Via mijn voetbalclub en mensen om me heen ben ik bij een paar sportpsychologen geweest. Die voldeden niet aan mijn beeld/wensen. Via mijn fysio van het Nederlands elftal kwam ik bij Sandra terecht. Zij dacht dat zij weleens iemand kon zijn waar ik me goed bij voelde. En dat klopte! Sandra is iemand waarbij veel mensen zich op hun gemak voelen denk ik. Je kunt er helemaal jezelf zijn en ze stelt de juiste vragen om je aan het denken te zetten en verder te helpen. Je voelt je echt gehoord. In films zie je weleens psychologen die hun cliënten alleen maar laten praten en vragen met een wedervraag beantwoorden. Dat doet Sandra gelukkig niet. Natuurlijk stelt zij veel vragen om je aan het denken te zetten, maar als je haar om haar mening of advies vraagt dan krijg je die ook. Ze is betrokken en begaan met de sporters. Dat is fijn. Ze geeft je het gevoel dat je een sparringpartner en een adviseuse hebt. Als ik na een afspraak weer naar huis ga dan zit ik vol nieuwe positieve energie. Ik kijk er nooit tegenop om er naartoe te gaan. Ik kijk er juist naar uit. Alles wat me dwarszit kan ik van me afpraten en ik ga altijd met nieuwe inzichten naar huis. Als je ergens mee zit, kun je er natuurlijk wel met je vrienden en partner over praten. Maar ik voel mij toch bezwaard om een uur lang over mijn eigen issues te praten met hen.

Toen we in 2013 naar het EK in Zweden gingen, was ik goed voorbereid. Toch gebeurde er daar van alles. Op het laatste moment raakte bijvoorbeeld een speelster geblesseerd waardoor ik op een nieuwe plek moest spelen. En zo waren er nog meer dingen die speelden in het team. Vanuit Zweden heb ik regelmatig contact met Sandra gehad. Dat was heel fijn. Ook al was het op afstand, ik kreeg toch wat tips mee waar ik iets mee kon. Sandra is echt topsport-minded. Ze weet dat er soms dingen kunnen gebeuren in een toernooi of trainingskamp. Dan is het fijn dat je haar altijd wat kan sturen en dat ze snel reageert. Ik realiseer me dat dat niet iets vanzelfsprekends is. Dat hoeven psychologen niet te doen natuurlijk. Maar dat laat wel zien dat Sandra betrokken is bij haar sporters. Ze is flexibel en begripvol en dat is precies wat je als topsporter nodig hebt.

Het is nu jaren later en ik ga nog steeds regelmatig naar Sandra toe. Ik ben van mening dat de punten waar je als topsporter tegenaan loopt, ook dingen zijn waar je in het werkleven tegenaan zal lopen. Dus nu heb ik er als topsporter iets aan, maar later zal ik er in het werkleven ook profijt van hebben. Ik vind het jammer dat het in de voetbalwereld zo'n taboe is om naar een psycholoog te gaan. Ik doe er helemaal niet geheimzinnig over. Sterker nog, ik raad het iedereen aan om het te doen! Op alle vlakken worden in onze sport experts ingeroepen en willen we top zijn: technisch, tactisch, voeding, snelheid enz enz. Maar het mentale aspect wordt soms een beetje onderschat, terwijl dat toch echt de sleutel tot succes of geluk kan zijn. En ja iedereen moet zelf bekijken en beslissen welke sportpsycholoog het beste bij je past. Voor mij is dat Sandra en ik denk dat zij dat voor veel sporters kan zijn.